ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΟΠΕΡΕΤΑ..ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ..."θυσιάστηκε για μια Φιλιππινέζα" .

Ελληνιδα πρέσβειρα ΑΜΑΡΤΗΣΕ ΓΙΑ ΜΙΑ  Φιλιππινέζα! 

Στον «πάγο» μπαίνει για μισό χρόνο πρέσβειρα της Ελλάδας στο εξωτερικό, εξαιτίας μιας Φιλιππινέζας οικιακής βοηθού!

Πικρό καφέ σέρβιρε η ελβετική Δικαιο­σύνη στο ελληνικό Δημόσιο.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε να της ρίξει «καμπάνα» 6μηνης προσωρινής παύσης, καταλογίζοντάς της σοβαρά πειθαρχικά παραπτώματα και ανατρέποντας αντίθετη απόφαση του Ανώτατου Πειθαρχικού Συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών, που είχε απαλλάξει την πρέσβειρα κατά πλειοψηφία λόγω αμφιβολιών. ( Εμ τι στο καλό θα τιμωρούμε τα δικά μας παιδάκια;..Τι στο διάολο διπλωματική συντεχνία είμαστε;)

Στην ασυνήθιστη αυτή υπόθεση η πρέσβειρα φέρεται να παρέβη τα καθήκοντά της με συμπεριφορά ασυμβίβαστη με την αξιοπρεπή εκπροσώπηση της χώρας. Κι αυτό γιατί με διάφορα «τερτίπια» πέτυχε να φέρει στο εξωτερικό από την Αθήνα την ιδιωτική οικιακή της βοηθό, την οποία αργότερα, όταν ήλθε σε αντιδικία μαζί της για εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα, επιχείρησε να εμφανίσει ως μέλος του βοηθητικού προσωπικού της προξενικής Αρχής.

Ετσι, όμως, το ελληνικό Δημόσιο εκτέθηκε διεθνώς, αφού όχι μόνο κατηγορήθηκε ενώπιον ξένου δικαστηρίου για παραβίαση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας αλλά και «φεσώθηκε» με 200.000 ελβετικά φράγκα, καθώς η Φιλιππινέζα κέρδισε την αγωγή και το Δημόσιο υποχρεώθηκε να «πληρώσει τα σπασμένα», γιατί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση της αλλοδαπής δικαιοσύνης καταδικάστηκε «αλληλεγγύως και εις ολόκληρον», με την πρέσβειρα να καταβάλλει τη σχετική αποζημίωση εντόκως.

Η πειθαρχική «καμπάνα» του ΣτΕ υποχρεώνει την πρέσβειρα να διακόψει τη διπλωματική θητεία και την εκπροσώπηση της χώρας επί 6μηνο, με πλήρη μάλιστα στέρηση των αποδοχών της το διάστημα αυτό (ανοίγοντας ταυτόχρονα τον δρόμο για να υποχρεωθεί να επιστρέψει το ποσό της αποζημίωσης, εάν δεν έχει ήδη γίνει αυτό, με σχετικό καταλογισμό).

Ολα ξεκίνησαν προ 15ετίας, όταν η πρέσβειρα ανέλαβε καθήκοντα γενικού προξένου στο εξωτερικό, φέρνοντας μαζί της την οικιακή βοηθό που είχε στο σπίτι της στην Αθήνα, μολονότι δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις που έθεταν η ελβετική και η ελληνική νομοθεσία.

Το κτίριο όπου στεγάζεται η ελληνική πρεσβεία στη Γενεύη.

Η απόφαση

Στην απόφαση του ΣτΕ αξιοποιούνται στοιχεία που προέκυψαν από πορίσματα ΕΔΕ, μαρτυρίες διπλωματικών κ.λπ. αλλά και από αμετάκλητη απόφαση ελβετικού Εργατοδικείου, η οποία δικαίωσε τη Φιλιππινέζα, που δέχτηκε να την ακολουθήσει στο εξωτερικό το 2001 έναντι μηνιαίου μισθού 800 ελβετικών φράγκων, τροφής και καταλύματος στην προξενική κατοικία. Ομως το πρόβλημα ήταν ότι η ελβετική νομοθεσία δεν έδινε άδεια εισόδου και κάρτα διαμονής σε παντρεμένες οικιακές βοηθούς-μέλη διπλωματικών αποστολών (παρά μόνο σε ανύπαντρες ή χήρες), ενώ ταυτόχρονα η ελληνική νομοθεσία προβλέπει ότι σε θέσεις οικιακού προσωπικού πρεσβείας στο εξωτερικό προσλαμβάνονται επιτόπου και με σύμβαση ορισμένου χρόνου μόνιμοι κάτοικοι της χώρας, που γνωρίζουν την τοπική γλώσσα και στους οποίους εφαρμόζεται η αλλοδαπή εργασιακή και ασφαλιστική νομοθεσία.

Ετσι οι ξένες Αρχές με αυτά τα επιχειρήματα αρνήθηκαν να βγάλουν άδεια στη Φιλιππινέζα, επικαλούμενες επιπλέον ότι στην προξενική κατοικία εργαζόταν ήδη άλλη ως ιδιωτική οικιακή βοηθός.

Η γενική πρόξενος και μετέπειτα πρέσβειρα αλλά και σύζυγος πρέσβη, η οποία έχει τιμηθεί με χρυσές διακρίσεις, Μεγαλόσταυρους, χρυσούς σταυρούς κ.λπ. επέμεινε ζητώντας μέσω της πρεσβείας μας να εγκριθεί επειγόντως η άδεια εισόδου της Φιλιππινέζας, γιατί μόνο σε αυτήν εμπιστευόταν να προσέχει το παιδί της. Για το ίδιο θέμα ακολούθησε και ρηματική διακοίνωση της πρεσβείας για να βγει ταυτότητα στο όνομα της Φιλιππινέζας ως οικιακής βοηθού, ενώ η κεντρική υπηρεσία του ΥΠΕΞ φαινόταν να αγνοεί όλα αυτά, μέχρις ότου 5 χρόνια αργότερα η οικιακή βοηθός «σήκωσε μπαϊράκι», διεκδικώντας με πάθος τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που της παρείχε σε υψηλό βαθμό η ελβετική νομοθεσία.

Γι’ αυτό προσέφυγε σε ελβετικό Εργατοδικείο, αξιώνοντας τον εκεί προβλεπόμενο κατώτατο μισθό (που ήταν πολύ μεγαλύτερος) μαζί με διαφορές αποδοχών (για υπερωρίες, εργασία σε αργίες κ.λπ.), μηνύοντας ταυτόχρονα τη γενική πρόξενο γιατί δεν κατέβαλλε τις ασφαλιστικές εισφορές της.

Το ελληνικό Δημόσιο, που παραστάθηκε και αυτό στα ελβετικά δικαστήρια, καταδικάστηκε μαζί με τη γενική πρόξενο σε πληρωμή περίπου 200.000 φράγκων, αφού έγινε δεκτή η αγωγή της οικιακής βοηθού προ 7ετίας. Ακολούθησε ΕΔΕ, που καταλόγισε διάφορες παράτυπες ενέργειες στην πρόξενο σχετικά με την καθαρίστρια της προξενικής κατοικίας και του προξενείου, αφού την είχε οικιακή βοηθό από την αρχή και επειδή καταδικάστηκε μαζί της και το Δημόσιο στην αποζημίωση.

Ωστόσο το Πειθαρχικό την απάλλαξε πριν από περίπου 6 χρόνια, κρίνοντας (κατά πλειοψηφία) ότι τα στοιχεία δεν αρκούσαν για να θεμελιώσουν τη διάπραξη των πειθαρχικών παραπτωμάτων, πέραν πάσης αμφιβολίας. Εντελώς αντίθετη άποψη είχε, όμως, τελικά το ΣτΕ (όπου έφερε το θέμα με προσφυγή κατά της απαλλαγής ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης), κρίνοντας ότι στοιχειοθετούνται όλα τα πειθαρχικά παραπτώματα που της καταλογίστηκαν.

Κατά το ΣτΕ, το ΥΠΕΞ αγνοούσε τις ενέργειες της προξένου για πρόσληψη ιδιωτικής οικιακής βοηθού και όχι οικιακής βοηθού ενταγμένης στο προσωπικό του προξενείου, όπως ανεπιτυχώς επιχειρήθηκε να εμφανιστεί στο ξένο δικαστήριο. Παράλληλα, το ΣτΕ δέχθηκε ότι το Δημόσιο υποχρεώθηκε να υποστηρίξει ενώπιον της ελβετικής Δικαιοσύνης ότι η Φιλιππινέζα ήταν μέλος του βοηθητικού προσωπικού του προξενείου, στην προσπάθεια να γίνει δεκτή ένσταση ετεροδικίας, ώστε να αποφευχθεί η σχετική δίκη εκεί, για να μην τρωθεί το κύρος του ελληνικού κράτους.

Ωστόσο το Δημόσιο, αγνοώντας τα διαβήματα της προξένου, εκτέθηκε τελικά απέναντι στο ξένο κράτος για παραβίαση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, με συνέπεια να επιβληθεί η πειθαρχική ποινή της 6μηνης παύσης άνευ αποδοχών από το διπλωματικό σώμα.

----------------------------------------------

Πηγή:  Έθνος-Αλεξανδρος Αυλωνίτης