Ο ΠΑΝΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ... ΜΙΛΑΕΙ ΟΤΙ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΙΣ ...ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ!
Η περιπέτεια της σωκρατικής φιλοσοφίας ξεκινούσε από το ζήτημα των ορισμών. Κάθε λέξη αναλυόταν εξαντλητικά από τον Σωκράτη και τον εκάστοτε συνομιλητή του. Από εκεί ξετυλιγόταν το κουβάρι της αλήθειας, η άκρη του οποίου βρισκόταν πάντα στη σφαίρα των άφθαρτων ιδεών. Η προδοσία του νοήματος μιας λέξης θεωρείτο ύβρις, προσβολή στα θεία και συνειδητή ή αθέλητη προσπάθεια παραπλάνησης του συνομιλητή. Γι' αυτό η σαφήνεια του ορισμού είχε κρίσιμη σημασία για κάθε θέμα που πραγματευόταν ο Αθηναίος φιλόσοφος.
Στις σκοτεινές δεκαετίες της καλπάζουσας ελληνικής παρακμής οι λέξεις έχουν προδοθεί τόσο πολύ από όλους όσοι θα έπρεπε να τις υπερασπίζονται, ώστε έχει χαθεί το νόημα. Έχει απομείνει μόνο ένα ακατανόητο κέλυφος, μια συστάδα από γράμματα, που νοηματοδοτούνται στρεβλά από εκείνους που έχουν ισχύ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η φράση «πολιτική ευθύνη». Πλέον, δεν σημαίνει τίποτε άλλο εκτός από μια ανώδυνη παραδοχή μικρής ενοχής ενώπιον των τηλεοπτικών καμερών, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο υπουργικό συμβούλιο που συγκάλεσε χθες είπε: «Σας κάλεσα εδώ για να αναλάβω ακέραια την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία και σας καλώ να πράξετε το ίδιο, γιατί είναι αυτονόητο για την κυβέρνηση αυτής της χώρας».
Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης για περιστατικό στο οποίο κατεγράφησαν δεκάδες θάνατοι αθώων πολιτών ουσιαστικά σημαίνει υποβολή παραίτησης. Όμως, στην τρέχουσα πολιτική καθομιλουμένη μεταφράζεται ως... τίποτα. Όλοι ακλόνητοι, όλοι αμετανόητοι, όλοι κολλημένοι, μέχρι τελευταίας ρανίδας της αξιοπρέπειάς τους, με την καρέκλα της γλυκιάς και προνομιούχου εξουσίας.
Η αλλοίωση του νοήματος των λέξεων και η κατά το δοκούν και το συμφέρον χρήση βαρύγδουπων εκφράσεων έχουν οδηγήσει τη χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα: Να κηδεύει απανθρακωμένους Έλληνες και να δέχεται συνεχώς τα συλλυπητήρια των ξένων.
Έχουν παραβιάσει κάθε άγραφο και γραπτό νόμο. Όμως, ας μη βιάζουν άλλο την ελληνική γλώσσα κι ας μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, αποδίδοντας τη φράση «πολιτική ευθύνη» με ένα ολοστρόγγυλο τίποτα.
Δημοκρατία
Η περιπέτεια της σωκρατικής φιλοσοφίας ξεκινούσε από το ζήτημα των ορισμών. Κάθε λέξη αναλυόταν εξαντλητικά από τον Σωκράτη και τον εκάστοτε συνομιλητή του. Από εκεί ξετυλιγόταν το κουβάρι της αλήθειας, η άκρη του οποίου βρισκόταν πάντα στη σφαίρα των άφθαρτων ιδεών. Η προδοσία του νοήματος μιας λέξης θεωρείτο ύβρις, προσβολή στα θεία και συνειδητή ή αθέλητη προσπάθεια παραπλάνησης του συνομιλητή. Γι' αυτό η σαφήνεια του ορισμού είχε κρίσιμη σημασία για κάθε θέμα που πραγματευόταν ο Αθηναίος φιλόσοφος.
Στις σκοτεινές δεκαετίες της καλπάζουσας ελληνικής παρακμής οι λέξεις έχουν προδοθεί τόσο πολύ από όλους όσοι θα έπρεπε να τις υπερασπίζονται, ώστε έχει χαθεί το νόημα. Έχει απομείνει μόνο ένα ακατανόητο κέλυφος, μια συστάδα από γράμματα, που νοηματοδοτούνται στρεβλά από εκείνους που έχουν ισχύ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η φράση «πολιτική ευθύνη». Πλέον, δεν σημαίνει τίποτε άλλο εκτός από μια ανώδυνη παραδοχή μικρής ενοχής ενώπιον των τηλεοπτικών καμερών, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο υπουργικό συμβούλιο που συγκάλεσε χθες είπε: «Σας κάλεσα εδώ για να αναλάβω ακέραια την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία και σας καλώ να πράξετε το ίδιο, γιατί είναι αυτονόητο για την κυβέρνηση αυτής της χώρας».
Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης για περιστατικό στο οποίο κατεγράφησαν δεκάδες θάνατοι αθώων πολιτών ουσιαστικά σημαίνει υποβολή παραίτησης. Όμως, στην τρέχουσα πολιτική καθομιλουμένη μεταφράζεται ως... τίποτα. Όλοι ακλόνητοι, όλοι αμετανόητοι, όλοι κολλημένοι, μέχρι τελευταίας ρανίδας της αξιοπρέπειάς τους, με την καρέκλα της γλυκιάς και προνομιούχου εξουσίας.
Η αλλοίωση του νοήματος των λέξεων και η κατά το δοκούν και το συμφέρον χρήση βαρύγδουπων εκφράσεων έχουν οδηγήσει τη χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα: Να κηδεύει απανθρακωμένους Έλληνες και να δέχεται συνεχώς τα συλλυπητήρια των ξένων.
Έχουν παραβιάσει κάθε άγραφο και γραπτό νόμο. Όμως, ας μη βιάζουν άλλο την ελληνική γλώσσα κι ας μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, αποδίδοντας τη φράση «πολιτική ευθύνη» με ένα ολοστρόγγυλο τίποτα.
Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου